Osada nazywa się Ljósá i żeby przejechać przez nią samochodem potrzeba mniej więcej tyle czasu, ile na dwukrotne uważne przeczytanie tego zdania.
Niewiele tu – kilka domów i altan, jednorodzinny pensjonat i mała przystań. Wszystko po nordycku schludne.
Ljósá jak przysiółek: bez szkoły, sklepu, punktu aptecznego. Ostatnia osada przy bocznej drodze Oyrarbakki – Eiði. Kawałek dalej asfalt zakręca i łączy się z główną szosą, biegnącą wzgórzem.
Przejeżdżałem tamtędy w lipcu. Patrzyłem raczej w stronę fiordu, więc dopiero w ostatniej chwili zauważyłem szyld na jednym z domów.
„SÓL”.
– Nie ma choćby kiosku z żywnością, ale jest solarium. Czy to możliwe? – zagadywałem później przygodnie spotkaną dziewczynę, która parodiowała temat w „E Elski Førjar” (kraj koincydencji!).
– Brzmi zabawnie, ale nie wiem.
Wyjaśniła polsko-farerska K.
Jeśli chodzi o Ljósę, to rzeczywiście jest tam domek, na którym widniał napis „SÓL”, czyli „słońce”, jednak to nie solarium, tylko miejscowy kościół baptystów. Ljósa jest jedną z dwóch miejscowości na Farerach, gdzie mieszkają tylko i wyłącznie baptyści. Ale są zajęci raczej modlitwą, niż chodzeniem na solar i siłkę ;)
2 komentarze:
Hey guys, just finished your book, nice stories, great job, I read it in polish, sorry for my english, Milan from Slovakia
Great to read you, Milan. Thanks a lot! How could you find our book? Answer in Slovakian, please ;) Best wishes.
Prześlij komentarz